kişisel gelişim, motivasyon konuşmaları, klişe ergenlik coşkularıyla taşan kafeler, konferans salonları, mükemmeliyetçi feminen ruhların sarhoş şımarıklığı, ciddiyetsizlik, eğlence düşkünlüğü, 3 dk. lık “çok komikk” videoları, salçası sıkılmış “aşkımm”lar, küfr ederken marifetli bir şey yaptığını zanneden marka giyen ucuz gençlik, ders notuyla kendini güvende hisseden üniversiteli, korku üreten medya, title’sız kendini çıplak hisseden prof.lar, sesini fazla çıkardığında haklı ve akıllı olduğunu zanneden nobran konuşma kültürü, her gün nutuk çeken facebook, duvarına alıntı bir söz yazarak kendini düşünür-filozof-edebiyatçı zannetme, farklı gördüğü her şeyi uçurumdan iten gözler, eşyalarına izinsiz dokunan samimiyet, minnet duyduran borç almak, google’da ilk sayfada çıkan her şeyi ilmihal bilgisi zannetmek, post-travmatik stress bozukluğu…
çok pardon ama akıl ve ruh sağlığım için zekanı küçümsemek zorundayım.
İJAZ'IN BLOGU 
Ahmet Şerif İzgören, bir eğitiminde “Kişisel gelişimi bırakıp toplumsal gelişime geçtiğimizde bir şeyleri yapmaya başlayabiliriz” demişti. Bu yazıyı okuyunca, bu söz geldi aklıma…
BeğenBeğen