ben senin içinden geçen niyeti öptüm
sabahı ilk biz gördük senle
güneşin doğuşunu ilk kez birlikte izledik
içimizdeki gurur bize yeter sevgilim
çöl gibi, deniz gibiyiz seninle
ne çıkar beni anlamasan
beni anlamadın, hiç bi şey eksilmedi hayattan
sabahlar hala çok güzel
özenti aşklar düşledin sen
korkuların bu yüzden
kalbinle yaşamayı öğreninceye değin
beni de sevemeyeceksin
korkutur seni serseriliğim
dünyadan hıncını alamamış gözlerim
yazdıklarım ve şarkılarım
korkaklar kafalarıyla yaşar, demiştim sana
şiir yok diyorlar artık öyle mi?
boşver dinleme onları
seni yalnız ben anlarım
yalnız benimle daha çok seversin sabahları
orta iki’den kalma öğlen uykuları ısmarlarım sana
şehre gelirsen beni ara
beni hep ara
temiz duygularla özgürleşiriz
bakışlarından uzaklar dökülür önümüze
bir çay içeriz, az konuşuruz
biz konuşunca her şey susar
biz gülünce çiçekler başka güzel kokar
mevsim bize hep bahar şarkılar hep mehteran
hüzünler de güzeldi dinlerdim eskiden çok
Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin
Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç.
insan bir portakal ağacından düşerek de ölebilir
hadi başlayalım
zamanımız az
yaşamdan söz etmeyi boşver diyorum,
yaşayalım!
sen hala kafanla yaşıyorsun..
allah hesapsız rızık veren değil mi?
yarıgeceden sonra telefon ettin mi hiç?
