Hafta sonu, Giresun’un eskiden bağlı il olduğu güzel ilçelerden Şebinkarahisar’da felsefe grubu öğretmeni bir dostumu, cüneydi ziyaret ettim. Erzurum lisanstan tanışıyoruz. Erzurum anıları yanında değişen sosyal hayata ve eğitime dair sohbetler yaptık. Evinde tv yoktu. Böyle sohbet dostları az kaldı.
Pazar sabah kahvaltıdan sonra kaleye doğru küçük bir yürüyüş yaptık. ‘Şebinkarahisar’ ismine yakışır heybetli, kara bir kalesi vardı buranın. Şato gibi. “Şebin” kelimesi de şurdan geliyor: eskiden Şap madenleriyle meşhurmuş bu il-çe. Bu kelime zamanla şebin-karahisar şekline dönüşmüş. Yalnız halk, karahisar ya da “garayser” şeklinde telaffuz ediyor. Cevizi ve asma bahçeleri görmeye değer.
Bir süre gezdikten sonra yolumuz küçük güzel sessiz bir cami avlusuna düştü. Sonbahar yaprakları eşliğinde , bir bankta, güneşlendik. Sessiz, dingin birkaç dakika.. sonra avludaki armuda gözümüz takıldı. Yenir-yenmez, nasıl alırız vs derken “bir taş iki armut” düştü.Çocuklar gibi sevinçle o güzel armudu yedik. İlaç görmemiş, natüreldi. Lezzetliydi. Sonra “bir değnek ve iki armut” daha düştü yere. Onları da yedik. Ben çocukken köydeki cami avlusunda yediğim erikleri, üzümleri hatırladım. Kendi bahçemizde de vardı ama cami avlusunda bir türlü sosyalleşiyorduk tüm çocuklarla. Herkes bir dala çıkar, bir yandan üzüm erik yer bir yandan şakalaşırdık. Sonra cami cemaatinden uyarılar, tehditler, koşüşturmalar, sonra şadırvanda alırdık soluğu yine. Ezan okunurken hızla abdest alır, elma, erik, üzüm kokulu çocuk ağzımızla camiye koşardık hurra. Cami önünde top oynar, koşardık. O meyve ağaçlarıyla dolu bahçede geçen çocukluk hatıralarımda çok özeldir cami avlusu ve meyve. Geçen hafta da Camiler Haftasıydı. Çocukların camiyle tanıştırılmasına dair bir gündem vardı: “Yaşasın Camiye Gidiyorum…” Ben kendi adıma camiyle tanışma hatıralarımdan çok mutluyum ve bunun çok önemli olduğunu da ayrıca yeri gelmişken belirtmek isterim.
Bugün Dünya Gıda Günü. Ve ayrıca bugün Blog Action Day -2011 ve konu yemek-yiyecek. Ben de bu günde böyle bir anıyla BAD’11 blogger’lar arasında yer almak istedim. harbiyiyorum.com kurucusu Salih Seçkin Sevinç de bugün italya’da lezzet keşifleri yaptı.
Bir pesketaryan olarak bu konu üzerine daha çok şey var yazacak..
kısaca şunu demekle yetineyim: we are what we eat. (insan yediğidir).
Bir de şu çok değerli ve ilginç konuşmayı dinlerseniz, çok sevinirim.
İJAZ'IN BLOGU 